Afvaart van de Our 29/11/2015

Hoewel de regengoden de nacht ervoor volle petrol gegeven hadden waren de waterstanden niet extreem.

Toch besloten 5 Moese kajakvaarders er op uit te trekken. Er is altijd wel iets te varen.

Er werd gemikt op de Midden-lesse of de Houille vanaf Vencimont. Tijdens de rit naar het bekken van de Lesse werden de waterstanden nog gecheckt en zo bleek dat de Lesse al 65 + en stijgende stond aan de Pont des Barbouillons. Te weinig voor de boven Lesse, maar de Our bleek wel een optie te zijn volgens Dirk. Zo gezegd, zo gedaan. De bus karde verder en Julie moest nog altijd pissen. Hey buschauffeur de ganse bus moet …..

Bij aankomst aan de Our gingen de hemelsluizen open maar dat deerde ons niet. Gezwind werden de broeken afgestoken. En zowaar kwam gans wandelend Vlaanderen ons gade slaan. Over timing gesproken. De start is hevig.

De stroom gaat er snel en er zijn weinig keerwaters. Meteen de vuurdoop voor Tony die zich op wild water waagt na enkele zwembadtrainingen. Het gaat goed en het gaat snel. Na 300 meter de eerste en eigenlijk enige passage van niveau. Iedereen laveert tussen de blokken door en kan aanleggen na de passage. Leuk!

We varen verder met een minimumpeil. Af en toe een leuke passage. We zitten midden in de bossen. Hier kan Leon ons niet meer oppikken. We nemen wat keerwaters en genieten. We bokken af en toe over de rotsen.

De ultieme test voor de herstelling van mijn creekboot die op de wildwaterreis in de zomervakantie op de laatste vaardag gepenetreerd werd door een rots.

Enkele maanden voordien had ik die zorgvuldig met hete luchtpistool en soldeerbout aan het smelten gebracht. Bart wenst dit blijkbaar ook graag eens te proberen gezien de vele boofs die hij onderweg etaleert.

Bij een lichte wals is het even naar elkaar kijken. Wie probeert als eerste de walssurf; het is uiteindelijk Dirk die zich als eerste in het gat waagt! Dat gaat goed! Algauw probeert bijna iedereen de surf. Tony gaat er vol voor. Met wat waggelen komt hij er telkens goed uit tot … Blub! Eerste zwempartij maar een hoop bijgeleerd. Bart verkent de rand van het gat nauwkeurig om te concluderen dat het bruist. Meer dan dat komt hij niet te weten.

We varen verder. Mooi stukje varen.

Net voor de samenvloeiing met de Lesse opnieuw een passage en opnieuw een zwempartij voor Tony. Even uit concentratie en hop, je hebt het vlaggen. Op de Lesse neemt het volume wat toe, hoewel duidelijk is dat het gros van het water van de Our kwam. Er volgen nog een paar leuke passage op de Lesse; en daar is de aankomst al na drie uur varen. Een mooi stuk en iedereen heeft genoten. De collega’s van de Pingo gingen aan de slag op de boven Lesse hoewel dat niet toegelaten was en kwamen van een saaie reis terug : te weinig water.

Ja een otter kent zijn rivieren. Wij hadden dikke pret.

Ps: Dicht smelten van gaten lukt alvast voor één vaart. De toekomst zal uitwijzen hoelang we nog kunnen genieten van onze vaarsloep.

Vaarders: Julie, Simon, Bart, Dirk en Tony

Chauffeur en entertainer: Leon