De bock 24 januari 2016

De bock, altijd verassend

Eindelijk was het zover, de peilschalen kwamen in het groene. Allez, het is te zeggen; alleen de Bock deed het goed qua waterstand.

De Salm was ook een optie, maar de Bock was toch al een tijdje geleden en voor de meesten onder ons een eerste keer.

Half acht verzamelen aan de loods; iedereen mooi op tijd want we hadden er allemaal op zitten wachten. Zo ook Guy die van overmaat aan spanning spontaan ziek werd. Fris gaan slapen, mottig opgestaan, of zoiets. Hij besluit op het nippertje niet mee te gaan. Zijn boot gaat wel mee, maar later meer daarover.

Eenmaal aangekomen gaan we allen kijken naar de tunnel. De Bock start met een halve kilometer tunnel die door enkele waaghalzen al eens eerder bevaren was. Het water raast er aan hoge snelheid in en spuit er een have kilometer verder aan hoge snelheid weer uit.

Pikkedonker is het daar, kajakken op gevoel en hopen op het beste. We gooien er enkele stammen in en wachten vol spanning aan de andere zijde. We zien één stok er terug uitkomen. Hadden we er geen drie in gegooid? Op de radio horen we over een jongentje en leidster die in dergelijke tunnel terecht gekomen waren.

De jongen tot op heden nog niet terug gevonden. Wijselijk stappen we dan ook in na de tunnel. Meteen de vuurdoop voor Frank. Een eerste maal op een echte wildbeek.  Even verderop al de eerste hindernis een boom waar de ervaren otter over booft. Voor Frank een eerste maal en dat resulteert meteen in een eerste zwempartij.

Maar geen nood, een tweede maal proberen en nu met succes. We varen verder tot we bij een eerste stuw komen. Helaas pindakaas die steekt vol hout, en meer dan een landslide zit er niet in. De sfeer is feeëriek, mist wasemt boven het water, de ijspegels pinkelen in een flauw zonnetje en de sneeuw siert het landschap. Heerlijk!

De rivier is technisch en amusant, bochtstromingen, kleine vervalletjes, boomversperringen en lage bruggen, het passeert allemaal de revue.

Voor Frank vele verrassingen en dus ook een paar keer een nat pak. Tony doet het voortreffelijk, de zwempartijen op de Our hebben duidelijk veel kajakwijsheid bij gebracht. Katrien blijkt samen met Dirk één van de meest ervaren lange peddelaars te zijn. De brugjes hangen zo laag dat de boot omgekeerd er amper onder past.

Zo ervaart ook Bart die er meer blijft ondersteken dan er onderdoor te gaan. Nat pak! Tot tweemaal toe! Katrien weet van geen ophouden en zo ook bij een boomhindernis in de bochtstroom gaat ze aan het lange peddelen. Uiteindelijk blijft ze in de takken steken en haalt ook een ervaren otter een nat pak. De rest draagt wijselijk om.

De beek is tof, en kabbelt aan een razend tempo verder. Plots duikt een nieuwe hindernis op. De houtexploitanten legden een ruimingspiste over de rivier aan. Stammen gestapeld tot tijdelijk brug. We dragen om. Nog niet helemaal uit de boot of er komt al een jeep aangereden. Vriendelijk knikken we bonjours! Minder vriendelijk krijgen we de tweeloop op ons gericht. Met de woorden scheer jullie weg of ik maak gaten in jullie boot, vertrekken we weer. Meteen een mooie stuw, hoog, spectaculair en dikke fun. De bosbouwer die er stammen laadt, slaat ons gade.

Ondertussen is de regen opgekomen en volgt Leon ons op de voet langs de rivier. Jeroen heeft een grote buil in zen boot, maar dat is al van voor de start. Zorgvuldig zijn vaarsloep tegen een boom gekatapulteerd. Ja, Dirk, dat is een hint! Nieuwe boot voor die jongen zijn verjaardag? Ook de boot van Guy was bijna geblutst en gebuild. Gebonden op bovenste plank, gevonden op de remorquebak! Gelukkig nog op de remorque, begin die maar te zoeken langs de krinkelende wegen. We varen tot de Lourdes grot, waar we allen met de blote kont richting Onze-Lieve-Vrouwe zwaaien. Gelukkig staat ze met de rug naar ons toe.

We karren moe maar voldaan terug naar Moes. Met 85 cm op de peilschaal een toppertje!

Vaarders: Dirk, Jeroen, Tony, Simon, Bart, Katrien en Frank  Entertainer: Hij die altijd aan u denkt: Leon