Saint-pierre-de-boeuf

Zoals de meeste otters wel al zullen weten is saint-pierre-de-boeuf een klein dorpje gelegen in frankrijk onder Lyon. Hier bevindt zich een wildwaterpiste die door duizenden kajakkers per jaar bevaren wordt. En waar dus de otters ook al verscheidene keren de piste onveilig hebben gemaakt. Deze otters gaan mee: Christophe, Bart van B, Chris J., Laury, Chris Van S., Isabelle en Pelle. We worden ter plaatste ook vergezeld door enkele jongens van Diksmuide die Laury goed kent.

Woensdag

Dat Otters hun plan kunnen trekken dat weten we wel al, daarom werd er deze keer niet massaal verzameld aan de loods maar vertrekken er uit heel Vlaanderen hier en daar nen mobilhome of een clubauto. Ik zelf werd opgepikt door mijn twee chauffeurs met de clubauto. Daar zaten we dan met zijn drieen gezellig op de eerste rij aangezien er in de koffer 5 kajaks liggen, nen hoop peddels en nog wat ander gerief (onder andere een wafelijzer in de vorm van een barbecue). Nadat we talrijke uren in de auto vertoefd hadden, een aantal péages gepasseerd waren en de nodige pauzes hadden genomen komen we aan in Saint-pierre-de-boeuf (ik ga die lange naam afkorten voor de rest tot SPDB das mij wat gemakkelijker). Nadat de auto geparkeerd was is het een gezellig samenkomen met de andere otters, het eerste blik gerstenat werd opengetrokken. Nadien moesten Christophe, Bart en Pelle wel nog in den donker hun tentje openzetten tussen een 40-tal van die (weg)werptentjes. Er werd daarna nog wat gezeverd en gelachen samen met de andere otters en dan kroop iedereen in zijn bedje.

Donderdag

Na een frisse nacht in de tent geslapen te hebben werden enkele otters ruw uit hun slaap gesleurd. Die 40 tentjes waren van een soort jeugdbeweging en die begonnen om 7u al hun materiaal op te ruimen met het nodige lawaai. Er zat dus niets anders op als zelf ook op te staan en eens de piste af te wandelen. Nadien verzamelden alle otters terug aan tafel en aten we ons eerste maal samen. Na het ontbijt vertrokken de meeste otters het dorp in om inkopen te doen terwijl Pelle hier geen zin in had en besliste om de piste eens op zijn gemak af te zwemmen. De temperatuur viel nog een beetje tegen maar met zijn oerdegelijk neopreenpak uit de jaren stillekes viel dit al bij al nog mee. ’S Middags werd er terug samen gegeten en daarna werd het toch eens tijd om onze boten van stal te halen. Iedereen splitste op in groepen van hu niveau en deden hun ding op de piste met het nodige gezwem en geplons. Nadat de otters Pelle en Bart wat gevaren hadden met de kajak besloten ze om Chris V.S. zijn gummy eens te mis/gebruiken. Dit leidde tot enkele prachtige taferelen op la vague. Avonds kwam er terug veel volk toe op de camping waaronder duitse slalomvaarders maar hierover wordt straks meer verteld. Voor het avondeten werd er afgesproken dat we gingen eten in een restaurantje in SPDB genaamd ‘du port’ (voor de niet Franssprekende onder ons wordt dit vertaald naar ‘de poort’). Hier bestelden Bart en Chris J. voor hun hoofmenu frîte du joule, dit gerecht bestaat uit allemaal kleine visjes die in hun hele gefrituurd worden en dan ook zo worden opgegeten. Ik denk dat u wel kan raden dat dit wat tegenviel azo ne vis op 30 op u bord dat naar u ligt te kijken. Pelle en één van de mannen van diksmuide beslisten om zich te laten gaan en kozen de 4-gangenmenu terwijl de rest de 3-gangenmenu had gepakt. Achter de maaltijd verslonden te hebben en enkele liters druivensap naar binnen gezwelgd te hebben keerden we terug naar de camping. Hier werden we onder begeleiding van wat gerstenat naar onze tent/mobilhome geleid en ging iedereen slapen.

Vrijdag

Deze ochtend verloopt een stuk rustiger er wordt om brood gegaan naar de bakker en iedereen ontbijt rustig samen. Tot dat er een otter beslist dat nen otter van ’s morgens al nen otter moet zijn en begint aan biologische oorlogsvoering door middel van gifgas. Het resultaat is dat hij de halve tafel voor hem heeft. Nadat de camping terug veilig verklaard maken we ons gereed om terug wat te oefenen op de piste. Na wat gevaren te hebben merken we dat het steeds drukker wordt op de piste, door het goede weer zijn er heel wat kajakkers en meer bepaald slalommers afgezakt naar SPDB. Dit zorgt dus voor de nodige drukte en daarom wordt er ook beslist dat het tijd is voor het middageten nadat Pelle al enkele slalommers had geramd. Na een korte siësta spitste de groep zich op: ik ging met Christophe, Bart, Isabelle, Chris V.S. en ene van Diksmuide een wandeling maken terwijl de andere nog een paar keer de piste gingen afvaren. De wandeling bracht ons via de heuvels van SPDB naar Malleval waar we via het cactuspad een terrasje bereikte en we dus even konden rusten met een aangepaste drank voor we begonnen aan onze zware terugreis naar de camping. Toen we terug kwamen via de heuvels merkten we op dat we in de verte de Alpen konden zien liggen wat dus wel een prachtig uitzicht was. Op de camping zelf was de rust al teruggekeerd, de meeste vaarders waren hun materiaal aan het opruimen of laten drogen en aan het koken. Nog een paar enkelingen zoals Laury en Chris J. kregen er maar niet genoeg van en besloten nog enkele keren at te spelen in het wasmachine. Tot als ze hier ook genoeg van hadden, zich gingen verfrissen en bij de andere otters kwamen zitten. ’S Avonds spraken we terug af dat we naar een restaurant gingen in Bessey op aanraden van Christophe. Daar kwamen we toe in een restaurantje waar wij alleen zaten en het just leek of dat we in die mensen hun living zaten. De bediening was zeer vriendelijk en het eten was er ook vlot. Er werd van alles besteld van escargots tot struisvogel en zelfs kangoeroe, het eten was zeer lekker en we kwamen dus niets tekort. Op de terugweg naar SPDB besloten de jongste otters (Pelle en Bart) en twee mannen van diksmuide om van in Malleval in het donker terug te wandelen naar SPDB. Na een avontuurlijke tocht met het bijkomende everzwijn spotten. Kwamen deze ook aan op de camping na enkele frisse pintjes hebben deze dan besloten om ook te gaan slapen zodat ze de volgende fis en monter waren om nog een laatste dag te varen.

Zaterdag

Nadat iedereen was opgestaan en ontbeten had vroegen we ons af waart Bart bleef. Deze was vroeger opgestaan om een beetje te gaan joggen in het ochtendgloren. Achter drie uur en drie kwartier kwam deze otter terug boven water, hij had zich een klein beet mislopen en dus ne kilometer of 25 gedaan. Nu dat we weer compleet waren deden we terug onze neopreenpakken en spatzeil aan en kropen we terug in onze boot. We vertrekken allemaal van volledig van boven op de piste en dalen zo af via la vague en het wasmachine en andere bekende stukjes van de piste. De oudere en ervaren otters begeleiden hierbij de jonge otters. Hierdoor leerden deze op deze korte tijd zeer veel bij  zoals kanten, aanleggen, traverseren en andere belangrijke technieken die nodig zijn op wildwater. Tussendoor werd er nog gegeten en wordt er over de middag terug op het water gegaan om dat het dan minder druk is. Om 2uur stoppen de jongens van Diksmuide met kajakken ruimen al hun gerief op en vertrekken richting het thuisfront zodat ze voor de nacht terug in België zijn wat later vertrekken Chris en Isabelle ook. Daarna volgden laury en Chris J. ook al en bleven we dus nog met drie over. We vaarden nog eventjes gaan ons dan douchen en beginnen ook ons gerief in te pakken. Zodat we tegen een uur of 6 ook richting België konden vertrekken. Na enkele sanitaire stops en een andere goedkopere route naar huis kwamen we tegen een uur of 3 ’s nachts toe aan de loods. Het materiaal werd uitgeladen iedereen vertrok richting zijn eigen vertrouwde bedje, de 4-daagse was afgelopen en volgens mij heeft iedereen zich er zeer goed gehad.