De otters op de Warche

Op 6 en 7 oktober wordt de dam in Butgenbach opengezet en loopt de Warche lekker vol. Ideaal voor kajakkend Vlaanderen om nog eens hun hartje op te halen in de Walen. Op zondag wedstrijd voor de afdalers op zaterdag trainingsmoment voor Jan en alleman. Met een snelle stroom maar weinig hindernissen gezet op Klasse 2 is dit ideaal voor wie er weer wil in komen of voor wie graag zen eerste stappen op stromend water zet. Het begon aldus te rommelen in de Otterchat. Na wat heen en weer gechat en een mail van onze Voorzitter Leon toch weer een bende otters bijeen om te vertrekken. Zo gezegd zo gedaan om 9 uren rolt het otterbusje van stal met wat otters. Ver karren maar ook lang geleden dat de wildwaterbootjes nog eens van stal konden. De zon brandt en er is geen file. Tegen de middag arriveren we op locatie en het water loopt al. Weinig andere clubs en een 60 tal afdalers.

Snel in de pakskes schieten. Voor sommigen altijd wat stress of dat pakske wel nog rond het afgetrainde lijf raakt. De meeste hebben voor een kort speels bootje gekozen dus draagt al makkelijk. Hop iedereen schuift in het water en het is van de eerste minuut genieten. De zon stuurt ons meer dan 20 graden het water is eveneens warm en er is er voldoende. We slingeren door een bucolisch golvend landschap met heggen en bomen in hun eerste herfsttinten. Rode bessen hangen in trossen aan de meidoorn en Gelderse Roos en menig roofvogel slaat ons vanuit de hoogte gade.

We blijven hier en daar wat hangen om te dollen in een keerwater of een golf. Als snel de eerste hindernis, een boomversperring waar we met wat krabben door de kruin komen. Ik probeer zelf eens te rollen ter oefening. Laat ons stellen dat het bij proberen gebleven is en dat ik weinig heb kunnen oefenen. Even later een laag brugje waar ook alle afdalers aanwezig blijken. We dragen om en menig afdalers vergezellen ons. Deze speren schieten over het water. Links en rechts kennen ze amper en een rem hebben ze al helemaal niet. De regel is dus dat je plaats maakt als dat lukt. Even later opnieuw een boomversperring waar enkele gasten in een topoduo stuntelig een gat aan het zagen zijn. Vreemd als er daags nadien een wedstrijd is.

Daarna schieten we door de buis die eindigt met een kleine drop. Schrikken voor wie het eerst deed maar geen zwemmers. Steven gaat zelf twee maal.

Leon die altijd aan ons denkt heeft ondertussen een ideale uitstap opgesnorreld. Niet over het meer van Robertville liggen peddelen, geen steile klim met boten op de rug en geen pottekijkers bij het omkleden. Ideaal. Steven, ikzelf en Bart varen nog een tweede maal met de dikkere vaarschuiten om die afdalers eens te tonen wat peddelen is.

We genieten ook volop van de tweede sessie. We dollen hier een daar. We temperen ook Bart die nu ook al tegen wildvreemden aan zou beginnen varen. Steven toont het rollen onder brugjes wat hij voortreffelijk doet. En ook bij aankomst gaat hij nog wat rollen. Ik hou het rollen voor bekeken.

Bart brengt ons veilig thuis bij De Otter en we drinken zoals gewoonlijk nog eentje om al nieuwe plannen te smeden. Haal het stof maar al van uwe boot.

Vaarders: Julie, Bart, Simon, Tony, Steven en Rony

De chaufeur die altijd aan de Otter denkt: Leon