Mei 2018 -  Wildwaterpiste Saint-Pierre-de-Bœuf

Met Guy, Katrien, Jeroen, Jamy, Dirk, Bart, Tony, Christine, Siemen, Rony, Laury, Brent en ons Lotje

Woensdag 9 mei

4:15u - In de vroege ochtendschemer. Ik en Siemen vervoegen ons als laatste bij Guy, Katrien, Jeroen, Jamy, Dirk, Bart en Tony in het busje. Saint-Pierre-de-Bœuf… here we come! De rit gaat vlot totdat, bij het strekken van de beentjes, net voor Lyon, een schrander oog op een scheur in de achterband valt. Na wat googlen en bellen komen we terecht bij een ‘Centrale de Pneu’ en met twee fonkelnieuwe achterbanden zetten we de rit voort naar de wildwaterpiste.

Op de camping hadden ze voor ons een ietwat verneuteld plekje voorzien maar na een vastberaden ‘no, no’ van Katrien kregen we een ruimere plek. Ronny, Laury en Brent (luistert ook naar Brecht ;-) zijn al gesetteld aan de overkant.

Ik en Siemen zetten artisanaal onze tent op, de rest gooit en pompt hun tent op, alles wordt geïnstalleerd, inkopen gedaan (waaronder veel camembert) en gewapend met elk ons vaatje van 5 liter Frans druivensap uit de kelder van Anthony Paret verlekkeren we ons reeds op het geplande avonddiner in ‘Restaurant du Port’. Maar daar valt het dik tegen. Weinig keuze, zand in de sla, alles smaakt naar vis, lauw eten, een paar vergeten en Dirk helemaal geen eten. Tony doet de ‘vuile commisse’ en vraagt de rekening aan de patron die precies vindt dat het aan onszelf ligt. Zing: ‘Die zien ons nooit meer.. terug!’ Na nog wat na-gekeuvel op de camping duiken we ons tentje in.

Donderdag 10 mei

Vandaag voorspellen ze een grijze dag maar dat laten we niet aan ons hart komen want Bart ‘Den Bakker’ verblijdt ons met ‘vasse’ croissantjes, pain flûtes en baguettes (wat hij trouwens iedere ochtend deed, dus daarvoor nog een dikke bees van ons allen!).

Siemen krijgt zijn waterdoop en springt in ‘Lavage’, hij komt er met de schrik van af maar dapper en aangemoedigd springt hij nog eens. Maar dan is het wellekes geweest en moet hij toch wat op adem komen. (Bijna) iedereen kruipt vandaag in zijn bootje, Katrien op kop, sommige zie ik regelmatig passeren, al drijvend weliswaar, anderen geven van jetje als pro’s. De gummiboot wordt opgeblazen en uitgetest door Bart en Brent met Siemen als passagier. Maar al snel wordt er een fit ontdekt. Dus het wordt meer blazen dan varen. 

s’Avonds zijn de pijlen gericht op ‘Restaurant Helvetia’ en geven we de Zwitsers het voordeel van de twijfel. De menu staat ons aan en de bediening ook. En Guy zag dat het goed was en dat was het uiteindelijk ook. ’Hier kere we were’.

Vrijdag 11 mei

Stralend weer vandaag. Na ontbijt (nog een bees voor Bart) wordt er wat gevaren door de ‘die hards’ en tegen de middag trekken de wandellustigen richting Malleval. We strijken eerst nog neer op het terras van een furieuse Italiaanse maar al bij al was het er dik in orde en zakte haar stress, naarmate het dessert en de rekening naderde. De wandeling naar Malleval was warm en dorstig maar schonk ons mooie uitzichten en een frisse pint. Als extra dessert staken we Siemen in de kersenboom waarna we ons zakken konden vullen.

Bij thuiskomst zocht iedereen verkoeling, in of naast de boot. Sorry Tony dat ik je verblindde door in mijne bikini op het meer te varen. Er waren plots al verdacht weinig vogels en vissen meer te zien toen ik mijn duikpak openritste maar er was toen ook geen kat in de buurt.

s’Avonds koken we zelf ons potje en smikkelden we allemaal van de pot fromage blanc met appeltjes, ons geschonken door een gulle kampeergroep.

Zaterdag 12 mei

Alweer een zuiders weertje vandaag. Ontbijt (smmmak). 

De fit in de gummiboot is gevonden en er wordt een poging gedaan om hem te plakken. Terwijl deze ‘op zijn zomerzij’ ligt te drogen trekken een deel van ons hun wandelbotinnekes goed strak en rijden we wat hogerop.

Na een kleine rit arriveren we in Parc naturel régional du Pilat in Pelussin waar we de ‘Pic des Trois Dent’s (1213m)’trotseren. De ene het juiste paadje langsheen den berg of anderen waaronder ik en Dirk het ‘geitenpad’ of ‘los over den berg’. Het schone weidse uitzicht dat we cadeau kregen was het meer dan waard, ware het niet dat het op de plek waar we ons neerscharen nogal verdacht vochtig is hééé Bart? Ik mangeneer mij iets te herinneren van ‘alé maar twee kilometer, ge kunt tot aan den overkant pissen ; )))))))) Jamy zat ondertussen ocharme te verbranden op de rotsen omdat ze niet de goeie schoenen aanhad om over de rotsen te klauteren.

Is het, het schone paard of wat erbij hoort, we keren ons toch weer, om het aanlokkelijke terraske aan te doen voor een deugddoende ‘bière pression’. Terug op de camping eten we zoveel mogelijk de frigo leeg, Ronny adopteert met veel smaak mijne camembert die ik zo stillekes aan beu aan ’t worden ben (die camembert voor alle duidelijkheid hé).

’s Middags wordt er stevig gevaren. Zo stevig dat we efkens in de verwarring waren dat Laury aan een genderverbouwing bezig was vermits hij ‘wreed veel kramp had in z’n ***’

Ons Lotje is er toch niet gerust op dat ‘t vrouwke steeds in dat schuimend water verdwijnt en laat van zich horen.

De gummiboot kan er al wat langer tegen en er wordt duchtig geraft. Eindelijk een boot waar Guy en Dirk nog in passen. Maar geen erg, na de congé zorgt Jamy voor een strak dieetplan. Jeroen is al aan het oefenen met de thee en wortelcake.

Voor we ‘Restaurant Helvetia’ nog eens onveilig gaan maken kramen we alles op. Het laatste avondmaal en de nodige wijn zorgen ervoor dat de oogleden bijzonder zwaar worden en iedereen duikt meteen de tent in.

Zondag 13 mei

5u – Met een hoofd, even druilerig als het weer, breken we ons slaapstekje op. We zoeken ons plekje in de camionette, waar er een reuksken hangt (kon nu echt iedereen er niet voor gezorgd hebben dat die camembert op was!). Sorry Lotje, dat ik je eerst beschuldigde. Jeroen rijdt zich bijna klem, tevergeefs op zoek naar vasse koeken, die we uiteindelijk in een wegrestaurant kopen. Verder verloopt de rit zonder mankementen. Iedereen probeert nog wat slaap in te halen.

Voila mijn vat is af. Letterlijk want tijdens het schrijven van dit verslag heb ik ook de laatste wijn uit mijn vaatje Palouse getapt.

Het heeft mij deugd gedaan en merci voor de fijne compagnie. Christine

Foto's volgen !