Lahn donderdag 30 juni - zaterdag 1 juli 2019

Bij de opmaak van de jaarkalender hadden de Otters na vele jaren de Lahn opnieuw eens op de agenda gezet.

Reeds vele malen gevaren maar nu was het toch al een 10-tal jaar geleden.

Bij de inschrijvingen zat het busje al vlug vol, maar door gezondheidsproblemen en feestelijkheden bleven er slechts een 4-tal otters over.

Dirk, Franky, Yannick en Tony zagen het zitten om de tocht te maken. Om tegemoet te komen aan nog meer feestelijkheden werd de tocht echter een dag ingekort tot de zaterdag in plaats van zondag.

Om toch enigszins voorbereid te zijn werd Guy bevraagd wat voorbereiding door te geven: vertrek in Giessen, aankomst Runkel, kampeerplaatsen te Leun en Weilburg.

Zo gezegd zo gedaan donderdag morgen 5u verzamelden we in de loods te Moerzeke. De Ottermobiel was de avond voordien al geladen. Franky chauffeur van dienst, de rest aan het maffen op de achterbanken.

Even een tussenstop vlakbij Keulen om de benen te strekken en na een vlotte rit kwamen we aan te Giessen.

Dirk en Franky probeerden de instapplaats te herkennen van de vorige tochten, maar die vonden ze maar niet. Na wat zoeken vonden we een parking waar verhuurbootjes via een glijbaan over de stuw werden geloodst.

Gezien we de pendel al op de eerste dag wilden doen, losten we vlot de boten en alle bagage. Miljaar die boten waren weer zwaar geladen!!!

Dirk en Tony reden naar het eindpunt te Runkel, terwijl Franky en Yannick nog van wat rust konden genieten. Dirk had zelfs nog geen tijd gekregen om van een wit wijntje te genieten.

We konden de Ottermobiel en zijn remorque kwijt op de parking van het station. We waren nog maar aan het kijken voor een ticket voor de terugrit met de trein of die kwam er al aan. 

Dirk heel beheerst met wat zweet op zijn voorhoofd, zorgde op het nippertje voor 2 tickets, terwijl Tony bijna nen vinger kwijt was door de treindeuren open te houden , oef gelukt.

2 uur later kon Dirk eindelijk zijn wijntje proeven als we terug te Giessen waren.

De ervaren otters konden nog steeds geen herkenningspunten vinden met vorige tochten. De Lahn is hier niet breed maar stroomt vlot en kronkelt heen en weer.

Al vlug kwamen we toeristen tegen die zich aan het verdiepen waren in het Duitse bier.

Franky en Yannick schoten een boot te hulp toen ze een deksel van hun tonnetjes kwijt geraakten. Ze kregen pardoes 2 halve liters Export cadeau.

De woorden van Dirk en Franky waren nog niet koud of inderdaad het 3-tal in de boot lag even later in het water, gekapseisd onder wat takken.

Terwijl Franky en Yannick het 3-tal uit het water hielpen met hun boot, visten Dirk en Tony hun spullen op alsook een 20-tal blikjes.

Hun dankbaarheid was opnieuw heel groot, we kregen opnieuw enkele halve liters cadeau.

Misschien was het de voorzienigheid dat onze dorst op die manier werd gelest want in het dorpje Atzback was er onder de Evangelische kerktoren geen Biergarten te vinden.

We zetten onze tocht dus maar verder en na enkele glijbanen kwamen de eerste sluizen. De bediening kregen we al vlug onder de knie.

Onze eerste 15km zaten er op toen we even voor Wetzlar op de camping kwamen. Gezien de pendel hadden we voor een kortere trip op de eerste dag gekozen.

We hadden niet gereserveerd maar konden nog net een plekje bemachtigen aan de buitenrand van de camping vlakbij het water.

Dirk en Franky herkenden de Lahn nog steeds niet en konden dus ook geen restaurantje aanraden om iets te gaan nuttigen, de wandeling in het dorpje leverde ook niets op buiten een pittabar.

We besloten dan maar op de camping te gaan eten, heel lekker en schappelijk van prijs.

Dag 2 begonnen met een lekker trekkersontbijtje en om 9u30 zaten we bij de eersten al op het water. We vaarden door Wetzlar een nieuwe industriestad, wat verder de Altestadt met de Dome van Wetzlar.

Dirk en Franky hun geheugen begon te spreken dat ze dit stadje al eens bezocht hadden. We kwamen aan een dam waar de kano's via een rolband dienden versluisd te worden, prachtig zicht op de oude stad vandaar.

Wat later komt de Dill bij de Lahn en zowaar de gekende instapplaats werd gevonden aan de parking van het voetbalstadion van Wetzlar.

Te onthouden dus, want zonder het te beseffen hadden we ons dus 20km extra aangesmeerd en dat met een dag minder. Het beloofde een sportief weekend te worden met de nodige kilometers.

Op zoek naar Leun stopten we aan de brug van Leun, maar Franky die was verder gevaren. Zijn geheugen bracht hem wat verder naar de tentplaats waar we gebruikelijk overnachten.

Een wandeling tot in het centrum en een eerste Pils und Weizen van de dag. Dirk wachtte geduldig tot de bakker om 14u open ging, maar voor nen Eclair was hij bij deze Evangelischen Bakkerei niet op de goede plaats.

De tussenstop zat er op en we moesten in de namiddag nu nog varen wat de andere jaren op de 2de dag werd gevaren!

We hadden echter een strak tempo en er werd flink doorgevaren. We vonden ook de gebruikelijke tussenstop op de 2de dag.

Een Gartenlokal waar je verse gemussesoepe mit wurst kon krijgen. We opteerden gezien het schitterende weer voor een 2de pils und Weizen.

Laatse eind tot Weilburg, daar kwam de tunnel door de berg in zicht, gevolg door de dubbele sluis. We waren niet alleen en hadden geluk dat de sluisdeur weer openging nadat ze net voor onze neus was gesloten.

De tentplaats van Weilburg net na de sluis was een welkom zicht 30km op de teller.

Vlug onze boten legen ( nog niets lichter, pfff) en de tent opzetten. Dan richting stad om iets te gaan eten. We namen het wandelwegje langs de Lahn. Waar vroeger het ponton lag, was nu enkel nog een afgebrande ruïne van het loodshuisje.

Even verder wandel door het bos om de voetgangersbrug te pakken verderop. Franky en Dirk gaven Yannick en Tony een korte rondleiding doorheen het oude stadje, het schitterende paleis en zijn prachtige tuinen.

Dirk kreeg een hongertje en zijn neus leidde ons naar de BierGarten, echter te laat op de avond en de keuken kon geen 4 man meer aan.

Dirk zijn oog viel op een uithangbord Burgerhof en langs een klein steegje kwamen we in een kleine gezellige tuin terecht met een reuze kastanje boom. Wat ouderwets van inkleding maar de service was top.

Nen lekkere Rumpsteak op de menu, voorafgegaand door een eerste salade die Dirk ook echt lustte. Het was al valavond toen we onze weg terug inzetten. Voorzichtig door het donkere bos, zien dat ge niet uitglijdt over achtergelaten ...

Op de camping was het feest ondertussen ingezet, wat muziekboxen van de Angels MC Germany brachten nog een tijdje muziek voort die wel gesmaakt kon worden. Oordopjes deden de resten tegen de geluiden uit de tenten van Franky en Dirk.

Dag 3 opnieuw een trekkersontbijtje, even verfrissen en om 9u15 al op het water, de laatste 25km voor de boeg.

Heel veel peddelen bij de aanvang en op het einde, in het midden stroomt de Lahn af en toe vlot. Al vlug is het 26graden. Franky krijgt opmerking dat hij rood wordt, Tony brengt gepast verfrissing.

Franky trekt dan maar een T-shirt aan. Maar ook aan zijn benen wordt Franky rood en hij moet ook een handdoek over zijn benen leggen om niet te verbranden. Misschien had ge u toch beter door YMCA met zonnecreme laten insmeren Franky.

Bij den Piratenhof kunnen we een lekker Brattwurst mit Kartoffelen wel smaken vergezeld van nen Pils und Weizen.

Er is nu na de middag een massa vol op het water, talloze kano's steken we voorbij. Met 10-talen boten tegelijk in de sluis. Het lijkt wel een rally wedstrijd maar met het temp dat Yannick kan aanhouden, sjapoo.

Geen geoffenet stopplaats meer gevonden op weg naar Runkel. We zijn al vroeg in de namiddag op onze eindbestemming. De Ottermobiel wordt vlot geladen, nog even de stad verkennen maar de terrasjes zitten afgeladen vol.

We kruipen dan maar in een uithoekje voor een laatste billige comsumptie.

De Franky drinkt nen cola zodat hij de terugweg weer vlot kan rijden.

Een prachtige 3-daagse, een sportief record op de Lahn voor de Otters, 70km in 3 dagen.

Merci Franky, Yannick en Dirk voor het gezelschap. Tony