De dam loopt en de kajakotter was er bij!

Zoals elk jaar laten ze in het late voorjaar de stuwdam te Eupen eens lopen. Er wordt 80 cm beloofd, wat het werkelijk wordt zie je ter plaatse. Opnieuw een busje vol gegadigden om de Vesder af te knallen. Julie moest op de laatste nipper toch nog werken maar dat kon Tony, Bart, Laury, Brent, Chris, Keith, Annelies en mezelf (Simon) niet tegenhouden om te gaan varen. Twee uur karren naar Eupen, maar dat hebben we er graag voor over. Een kleine beetje laat door een file maar een vliegensvlugge pendel maakt dat we vrijwel meteen het water op konden. En er stond water, meer als andere jaren. Bruin en koud water daar doen we het voor. Annelies en Keith al even niet meer in de boot gezeten en meteen full on. Stroming, stroming en meer stroming. Kort na de instap haalt Annelies een nat pak en de schrik is weg. Voor mij de vuurdoop voor een toegelaste scheur in de boot. So far so Good! Bart neemt het voortouw met Laury en Brent, en ze gaan er vol tegen aan. Wij bengelen daar ergens achter. Het gaat goed en vet. Ondertussen maak ik toch beperkt water. Ook Chris maakt water. We weten wel nog niet of dat de balasttank van zijn Yellow Submarine is die lekt, of er wel degelijk ergens een gat in zit. De Vesder gekenmerkt door zijn vele vervalletjes is een snel stromende beek. We gaan dus aan hoog tempo vooruit. Je kan dus ook tegen hoog tempo onverwacht tegen een steen aan gaan en kenteren. Wat dus ook nog gebeurt bij de otters. En blijkbaar niet alleen bij de Otters. Voor de vervalletjes is eigenlijk maar één aandachtspunt vereist. Keep the nose up high and dry. De neus van de boot telkenmale liften om over het schuimkussen te schuiven in plaats van er onderdoor te gaan. Chris met zijn Yellow submarine weigert te breken met tradities en gaat telkenmale diep onder. Hier en daar zijn er mooie keerwaters (Eddy’s). Drive the eddy is hier een must. Fuck the Eddy gaat ook bewijst Tony met een prachtige rol! We keken ernaar en waren stomverbaasd. Fuck the eddy (uitgevonden door Tony) wordt allicht een grote hype! Ook Keith haalt ons het belang van de Duck and Cover aan. Goed voorover buigen, gezicht afschermen en de peddel strak tegen boot. Zo priemen we met zen allen door een boomversperring. Het gaat heel vlot. De Dubbel Drop en de roltrap geven geen problemen voor ervaren otter. We varen dus nog een tweede maal en Annelies pendelt ons naar de instap. Dankuwel! We knallen een tweede maal aan een heel zwaar tempo. Bart drinkt in het vervolg geen energiedrankjes meer! Energie heeft hij sowieso op overschot. Wij bengelen er voor de tweede keer ergens achteraan. Maar het is leuk en we genieten met volle teugen. Er is nu minder water en de boten schuren. Ook mijn herstelling lijkt onvoldoende en ik moet hozen. Bij aankomst blijkt de herstelling ok te zijn maar er is al een nieuwe scheur ergens anders. Afscheid nemen bestaat niet; maar ik denk toch dat ik stillaan afscheid ga moeten nemen van mijn geliefde wavesport Habitat. Samen glorie momenten beleefd maar ook veel penariemomenten. Het zal pijn doen maar de tijd voor iets nieuw is gekomen.

Superdagje. Bedankt kajakotter.

Vaarders: Tony, Brent, Laury, Chris ,Bart, Keith, Annelies en Simon