1/09/2019   

In de achtertuin van de zeehonden = de Westerschelde
Zondagmorgen halfacht verzamelen geblazen in de loods. Uiteraard eerst passeren bij den bakker, om het nodige krachtvoer in te slaan. Toen we arriveerden(Ine en ik) waren er alle enkele otters vlijtig hun bootjes aan het binden. Spatzeiltjes en zwemvesten bij elkaar zoeken, paddels en alle boten zorgvuldig op de aanhangwagen plaatsen. Een boot ontbrak, deze van Guy, hij was namelijk ziek gevallen daags voordien, spijtig want nu waren de dames in overtal 😉. Ik kreeg onmiddellijk de taak om de ottermobiel op de juiste bestemming te krijgen. Van op de achterbank kreeg ik de juiste instructies, waardoor een GPS onnodig bleek.  Onze voorzitter en Annie reden de laatste kilometers voorop waardoor we zonder omwegen op onze bestemming geraakten ‘Perkpolder’.
Al de varende otters; Katrien, Ronny, Christine, Ine , Bart kleedden zich snel om en begaven zich op het water. Het tij zou immers rond elf uur keren.   Een fijne zeebries, stralend zonnend en  een  temperatuur van 18 °C. Dit was niet overdreven warm, maar met een degelijk vestje en een ”long john” heb ik zeker geen kou geleden  . Al snel naderden we de zijkant van de zandplaat, we vaarden richting de boei en met de kaartjes van Guy en Katrien probeerden we ons te oriënteren. Dit bleek later niet zo evident, want we staken de vaargeul over en bleken reeds voorbij het baaitje met de zeehondjes te zijn beland. We meerden aan en trokken onze boten op het droge, we gingen te voet verder op de zandplaat en zagen in de verte wel degelijk de zeehonden liggen. Al  die “worstjes” aan de overkant, zo benoemde Katrien ze, lagen lekker te zonnebaden.
In een sneltreinvaart begaven we ons richting de boten, Katrien zag het al gebeuren, keren van het water en terug hoogtij, bootjes weg bye bye, zwaaizwaai.  We waren nog mooi op tijd stelden onze koers en staken met zen allen terug over.
Onze lunch deden we op de zandplaten aan de overkant 😊 kant Perkpolder), we werden bij terugkeer vergezeld van een, blinkend hoofdje, zeehond die ons een paar keer kwam begroeten.  De zwempartij die de dames van plan waren, werd niet uitgevoerd.  We vaarden terug richting Perkpolder en konden daar genieten van een rosé wijntje geschonken door jonkvrouwe Annie en onze voorzitter, samen met een stukje meloen, rauwe ham was dit een ware lekkernij.
We vertrokken terug richting “Moes”, waar er gelegenheid was om het zout van onze bootjes te spoelen. Conclusie door Katrien en Ine, sneller oversteken en de tocht langer maken (stevige dames in onze club).
Na het spoelen van de boten volgende uiteraard het spoelen van de mondjes, eerst in de kantine, later op verplaatsing. We wandelden immers met de bende richting Miel en Sonja, zij waren hun volledige uitzet aan het verkopen op de rommelmarkt rechtover de club. Er werd serieus aan klantenbinding gedaan, want we werden getrakteerd door hen met een pintje en een lekker lekker lekker stuk franchipanetaart. (Merci Miel en Sonja) Dit was een mooi einde van een prachtige dag, hop  naar een volgende Westerscheldetocht.
Bart